jueves, 27 de septiembre de 2012

LA LUZ NO TE RECUERDA


Por Eloy Sánchez Rosillo


Entra la luz hoy en el cuarto como 
entraba la otra tarde. Y no nos ve
aquí juntos de nuevo: no has venido. 
Yo puedo recordarte. 
Y te recuerdo, a solas, en esta habitación  
—llena de nada ahora— que entonces compartimos. 
Las palabras que hablamos, la música, tu risa, 
y lo que entre nosotros sucedió en esas horas, 
siguen viviendo en mí. 
Pero la luz no te recuerda, porque   
la luz ama el presente. Regresa sin memoria 
a la estancia vacía. Y ya no sabe 
que se enredó en tu pelo y que brilló en tus ojos, 
que, a la vez que mis manos minuciosas, anduvo 
despacio por tu cuerpo.     
No, la luz no recuerda 
haber estado aquí, contigo, con nosotros. 
Llega, alegre y dorada, 
al lugar en que ardiera la otra tarde la vida. 
Y únicamente encuentra en su silencio   
a un hombre recordando, recordándote: 
un hombre triste, y derrotado, y solo.


sábado, 25 de agosto de 2012


Esta es la última vez,
me digo,
esta y siempre es la última vez que te tengo.
Cada ocasión en la que te alejas
después de una tarde entera
dedicada a despedirnos con un deje de sarcasmo;
cada mirada es la última, la definitiva.
Ya desde hace bastante tiempo
tu constante costumbre de pestañear sobresaltada
la he sopesado
y medido
desde incontables ángulos de devoción
hasta que cada parpadeo tuyo es un final,
una posible catástrofe que solo dejará vacío entre nosotros
y puede que alguna posdata en forma de rímel.

Así, viviendo en una inagotable despedida,
soy capaz de desearte en cualquier momento de la noche.
No me canso nunca de encontrarte
ante el alivio de perderte de nuevo.
Y llegados a este punto
me siento tranquilamente frente a la ventana abierta
y me pregunto
si estaré enamorándome de ti a mi manera
o a tu manera me enamoro de mí mismo.

miércoles, 8 de agosto de 2012

Algunos de ellos son rojos
y suben calles inclinadas, llenas de manteles y despedidas.
Otros más bien verdes caen
por la borda de un barco encendido en el césped
y me hacen despertar sobresaltada.
Por último, los azules 
son sin duda los viajes más complicados.
Me recuerdan a palabras submarinas
y calles que se inundan sin dar ninguna explicación.

Furtivamente volverán
noche tras noche, distintos a como fueron ayer
y a como serán mañana.
Todos me recuerdan a ti
y a tus manías tontas.

MI DÍA CON ELLOS

Me gustaría guardar cualquier cosa
de ti
de este momento
- tus uñas
tus dientes
tu manera de respirar por las mañanas-
y como una reliquia sagrada
protegerla del paso del tiempo y de
la sensación que nos asalta con furia
cuando ya no se recogen más moras
y tampoco se buscan estrellas desesperadas
ni amanece de manera silenciosa e intrigante
y el mundo se marchita un poco sin saberlo.
Lo eché de menos todo el verano.
Encontré barcos violetas cuando él estaba lejos
y me deslumbraron sus intrépidas siluetas luminosas.
Vi también a hombres beberse con las manos 
y envoltorios de tabaco a juego con su espalda.

"MA NUIT CHEZ MAUD"

Cuando en noches como esta
Las estrellas se extienden con una nostalgia interminable
Y el aire inmenso se desploma sobre mi frente
Creando una herida imborrable en la memoria
Entonces
Durante unos minutos apenas
Siento que estoy tan lejos
Y completamente sola

Exactamente
Donde
Querría estar siempre.

jueves, 26 de julio de 2012

NE T´EN FAIS PAS

Excouse moi, dijiste.
Mira cómo el cielo se abandona, mañana
te vestirá otra vez de pájaros.
La orilla rompe y siempre vuelve.
Y cada madrugada son de nuevo
las tres en silencio y un minuto.
Estas calles se mueren con el tiempo
pero retengo su sabor dulce en las costillas.
Tú no te vas nunca. Tampoco vuelves.

miércoles, 9 de mayo de 2012

Como el fixo mágico Scotch,
tus besos
no amarillean
y se puede escribir encima.

miércoles, 4 de abril de 2012

DERRADEIRO POEMA

Por Robert Desnos

Soñei de tal xeito contigo,
Camiñei de tal xeito, de tal xeito falei,
De tal xeito amei a túa sombra,
Que non me queda máis nada de ti.
Quédame ser a sombra entre as sombras
Ser cen veces máis sombra que sombra
Ser sombra que virá e voltará a vir
na túa vida chea de sol.

domingo, 11 de marzo de 2012

He visto a mi madre morir setenta y cuatro veces
Y he hecho el amor ochocientas cuarenta y cinco veces
Y sólo una vez he sentido tu aliento.

domingo, 5 de febrero de 2012

IS EVERYBODY OUT?

IS EVERYBODY OUT?

Is everybody out?

The ceremony is about to end up...

SLUMBER AWAY!

domingo, 29 de enero de 2012

PALABRAS EN MURCIA

Ahora mismo estoy componiendo un blog sobre una iniciativa poética murciana que tuvo lugar en los años 80.
Os lo recomiendo y os animo a participar.




www.jovenespoetasmurcianos.blogspot.com